Dzieci często poruszają w nas takie struny, które powodują, że jest nam trudno, ciężko i niekomfortowo. Struny, które konfrontują nas z najtrudniejszymi emocjami i uczuciami. Dzieje się tak na przykład, gdy mówią nam, że je ignorujemy, że to, co one mówią, nie ma dla nas znaczenie, gdy czują się niekochane i niepotrzebne. Gdy czują się poniżone lub niesprawiedliwie osądzone. Gdy zarzucają nam, że ich brata/siostrę kochamy bardziej. Do tych momentów należą też te, w których dorośli kierowani własną złością potrząsną dzieckiem, uderzą, zareagują emocjonalnie, a później w obronie siebie, kierowani poczuciem winy, próbują obrócić sytuacje, mówiąc, że dziecko ją źle zinterpretowało.

Chcąc w takich chwilach ochronić siebie, często negujemy to, co słyszymy. Zrzucamy na dziecko odpowiedzialność za te uczucia, mówiąc, że to niedorzeczne i nie ma nic wspólnego z prawdą. Dzieci często wtedy słyszą, że są wiecznie niezadowolone lub że coś sobie znowu ubzdurały. Próbujemy przekonać je, że przecież w zeszłym tygodniu byliśmy z nimi na lodach lub w kinie, więc to, co mówią, nie jest sprawiedliwe. Odwołujemy się do własnych uczuć, mówiąc, że nam przykro.

W ten sposób podważamy ich zaufanie do tego, co czują,  gdyż trudno nam się zmierzyć z uczuciami, które słowa dzieci uaktywniają w nas samych.

Gdy dziecko mówi: – Czuję, że mnie nie kochasz, jak do ciebie mówię, a ty zajmujesz się czymś innym.

Jedynym czego ono w takiej chwili potrzebuje, jest empatia, akceptacja i prawo do tego, by czuć się właśnie tak – niekochanym, niepotrzebnym, niesłuchanym, niedostrzeżonym.

– Dziękuję, że mi o tym mówisz. To dla mnie bardzo ważne, by wiedzieć, że tak się czujesz w takich momentach.

Choć często w ogóle nie postrzegamy takiej sytuacji jako bardzo cennego doświadczenia, warto zdawać sobie sprawę, że kontakt z takimi uczuciami i umiejętność ich nazwania, to nie lada wyzwanie i wielu dorosłych tego nie potrafi, gdyż kiedyś, dawno temu, gdy sami byli dziećmi, posiadającymi tą umiejętność, ktoś z dorosłych negując to, co czują, sprawił, że musieli wyprzeć te uczucia, by przetrwać. Dzisiaj ta wyparta część ich osobowości, domaga się uwagi, wysyłając sygnał w formie złości, która pojawia się, gdy ich dziecko zwraca się do nich, mówiąc, że czuje się tak, jak oni dawno temu czuli się, będąc dzieckiem. Dzisiaj potrzebują dokładnie tego samego, co ich dzieci – zgody i akceptacji. Jeśli zatroszczą się o dziecko, które mają w sobie i o dziecko, które stoi przed nimi, mają szansę przerwać to błędne koło.

Akceptacja jest komunikatem, że to, co czuje jest prawdziwe, że jest ważne, że każdy człowiek ma prawo tak się czuć.

Ponadto dzięki takiej zgodzie, w przyszłości dziecko będzie umiało zaufać sobie i swoim uczuciom, gdy mobbingujący szef będzie próbował wmówić mu, że nic nie potrafi, gdy nauczyciel będzie próbował powiedzieć mu, że nic z niego nie wyrośnie, gdy rówieśnicy będą próbowali namówić je na dopalacze. Takiego zaufania do własnych uczuć, uczymy się, będąc dziećmi, również w tych trudnych momentach, w których czujemy się niekochani przez własnych rodziców. Nie warto uciekać w negację, gdyż jej konsekwencją będzie wyparcie i nieumiejętność zaufania sobie w sytuacjach, przed którymi w przyszłości stanie wasze dziecko.

Odpowiedzcie sobie uczciwie na pytanie -jak często trudno wam pogodzić się z tym, co czujecie? Szukacie wtedy usprawiedliwienia dla zachowania osób, które was krzywdzą. Innym razem próbujecie przekonać siebie, że nie macie prawa na przykład się smucić, bo macie kochającego męża, zdrowe dzieci. Jeszcze innym idealizujecie rodzica, który was bił, mówiąc, że dzięki temu wyrośliście na ludzi.

Widzicie związek między jednym a drugim? Zaufanie do siebie, do własnych uczuć, przeżyć i emocji zaczyna się wtedy, gdy jesteśmy dziećmi, dlatego warto słuchać tego, co mówią dzieci. Nie negując i nie próbując wmówić im, że powinny czuć inaczej.

Zamiast tego, traktując słowa dzieci poważnie i z dużym szacunkiem, zastanawiając się, co możemy zmienić w swoim (dorosłym) zachowaniu, gdy dziecko często wysyła nam podobne komunikaty. Każdy z nas ma prawo popełniać błędy, również te powodujące, że dziecko czuje się niekochane. Każdy z nas przecież czasami doświadcza takiego stanu i nie ma potrzeby, by za wszelką cenę chronić dzieci przed tymi uczuciami. Dzisiaj dużo mówi się o tym, że nie ma złych i dobrych emocji, każde są potrzebne, jednak w praktyce staramy się wmówić dzieciom, że to, co czują, nie jest tym, co powinny czuć. Wiem, wiem zakręcone, ale gdy się przyjrzymy tym wszystkim sytuacjom, to właśnie tak bardzo je komplikujemy, negując uczucia dzieci.

 

Zdj. pexels.com

Pokolenie dzieci przeciążonych odpowiedzialnością

To o czym dzisiaj napiszę, jest tylko kroplą w morzu obciążonych odpowiedzialnością dzieci. Choć nie wyczerpuje tematu, stanowi bardzo istotny element układanki, której tytuł zawiera się w pytaniu - dlaczego dzieci i młodzież są w coraz gorszej kondycji psychicznej?...

Dlaczego 8-latek nie gryzie i nie szczypie?

Czasami trudno nam rodzicom porzucić kontrolę i zaufać, że jak damy dziecku właściwy przykład to poszczególne zachowania, które nas niepokoją, będą przemijać wraz z wiekiem. Takim zachowaniem jest bez wątpienia agresja. Gdy dziecko zachowuje się...

Zastanów się, zanim zaczniesz dziecku opowiadać o swoich wartościach

Dzisiejszy świat w sferze wychowania dzieci pędzi w zawrotnym tempie. Pojawiają się sposoby, metody, rozwiązania na teraz, co powoduje, że niejednokrotnie trudno się w tym wszystkim odnaleźć. Myślę, że niemal wszystkich rodziców podążających za relacją ze swoim...

Czym jest dzieciocentryzm i dlaczego szkodzi dzieciom?

Na początek wyjaśnię, co rozumiem pod pojęciem dzieciocentryzm -  to taki rodzaj wychowywania dzieci i budowania relacji, który w centrum stawia dziecko i jego potrzeby. Co to oznacza w praktyce? Wyobraź sobie, że w pewien piękny słoneczny letni poranek, wybieracie...

Dzieci, smartfony, wirtualny świat – co powinno zaniepokoić rodziców?

,Z raportu przeprowadzonego w 2015 roku przez Fundację Dzieci Niczyje wynika, że 64% dzieci w Polsce już w pierwszym roku życia dostaje do zabawy tablet lub telefon. Ponad 40 % dzieci powyżej pierwszego i drugiego roku życia korzysta z tabletów i smartfonów...

Miłość i złość – dwie strony tej samej monety

Czytając „Dary niedoskonałości” Brané Brown natknęłam się na takie zdanie: „Zawsze mamy do czynienia z pełnym spektrum ludzkich emocji i jeśli znieczulamy te złe, dzieje się tak również z dobrymi”. Wywołało ono u mnie efekt WOW. Nigdy dotąd nie przyjęłam takiej...

Bądź dla siebie dobra

"(...) ludzkiego gatunku nie charakteryzuje ani okrucieństwo, ani wstyd. To przebaczenie czyni nas tym, czym jesteśmy. Bez przebaczenia nasz gatunek doprowadziłby do zagłady podczas niekończących się aktów zemsty. Bez przebaczenia nie byłoby historii. Bez przebaczenia...
error: Nie kopiuj!